miércoles, 29 de mayo de 2013

Os Castros Celtas






Vivenda mais que reconstruída , parece un pouco deruida e vista desde unha das súas fiestras.


jueves, 23 de mayo de 2013




Eu creo que tamén   ji..ji..ji....

viernes, 17 de mayo de 2013

Dia das Letras Galegas

A filla do mar, Rosalía de Castro


Nas ribeiras vagando da mar, as verdes olas mira Argelina e contando as horas que van pasando verte bágoas a soas. Os seus lindos ollos de ceo no horizonte fixa, por ver si atopa un consolo ¡mais ai!, que é van o anhelo que o seu corazón acubilla.

O seu amante díxolle alí desde o seu buque velero: «Agarda Argelina aquí: Que si hoxe deixarche prefiro, mañá virei por ti.» E decata a noite longa que silenciosa corría viu pasar; pero no seu impía, crüel desventura amarga non viu que a súa ben volvía.

E o día tamén chegou: Mais foi que chegase en balde, que o ben que ansiosa esperou, consolo do mal tirano, polo mar non pareceu. E alí aínda está mirando á mar movible, por ver si a mar dálle o que talvez imposible para Argelina será.




E vendo ao fin reducidas as súas esperanzas en nada, vendo no vento esparcidas, as ilusións perdidas, a súa bienandanza frustrada; mirando ao ben que se afasta co seu fugitivo encanto, dixo en tristísima queixa: «Por que tan soa déixame, cando eu amáballe tanto? Por que si tras el corrín? Por que si ata aquí cheguei? Por que si tanto esperei a verlle máis non volvín? Non comprendeu que sen el, fóra un tormento a miña vida, onde gardase escondida enche unha copa de hiel?

¡Adeus, ventura dun día! ¡Adeus, delicia soñada, onde mirei estampada toda a esperanza miña! ¡Xa nunca máis che verei, que o rudo penar que sento irame consumindo lento, e de dor morrerei! ¡Adeus, fermosa ribeira onde a miña esperanza deixo xa para sempre me afasto da túa beira placentera. Mais si vindo el aquí oíses o seu doce canto, contéstalle, dille canto, canto por el padecín!...»

. . . . . . . . . . . .

Xa a súa vivenda tornando soubo despois que esquecida foi do seu amante, e prostrada non resistiu a súa dor. E encerrándose na tumba tanta beleza nun día ninguén pensou que morría ¡dun desengano de amor! .

Rosalía de Castro

martes, 14 de mayo de 2013




 A Guarda vista  desde diferentes alturas do monte.

martes, 7 de mayo de 2013

domingo, 5 de mayo de 2013

Para todas las madres gorditas o flaquitas guapas o no( tanto) para las jovenes o viejitas, para las que nos riñen, para las que nos cantan, para las que nos hacen los postres riquisimos , para todas Ellas Feliz dia de las madres

sábado, 4 de mayo de 2013

Que voas vistas teño dende este monte.






miércoles, 1 de mayo de 2013

Os Maios


 A Festa dos maios é a festa da primaveira, ben sexa da súa chegada, ben do seu trunfo. Siñifica o reverdecer das prantas, o comezo do ano agrícola, a ledicia de ver erguerse o sol por riba do hourizonte e coller altura e forza.


 Na Guarda  anos atrás tíñase  costume o  dia 1 de Maio poñer un ramo , hoxe en dia quedan poucas portas ou véntanas, don de teñan colgado algún.